9 Şubat 2012 Perşembe

meleklerin küfrettiği adam

biri var bi süredir tanıdığım... hani şu sürekli anlatıp hiç dinlemeyen tiplerden, aslında şu sıralar en çok ihtiyacım olan şey buydu; birisi konuşsun konuşsun konuşsun, ben başımı sallayayım, hafifçe gülümseyeyim, gözlerimi yana devireyim, kaşlarımı kaldırıp indireyim.. tam da öyleydi bi şey sormuyordu sorsa da cevabını dinlemiyordu gayet iyiydi yani.. çocukluğundan askerlik anılarına kadar her şeyi en az iki baskı dinlediğim zaman diliminin hangi evresindeydi tam olarak hatırlamıyorum ama bi şey fark etmiştim, sürekli ne kadar şanslı olduğundan bahsediyordu, evet cidden çok şanslı bi insandı hayatının her alanında işler çok yolunda gidiyor bu sefer sıçtım dediği noktada yine şansı devreye giriyor durumdan yırtmakla kalmıyor aynı zamanda olayın baş kahramanı oluyor bazen buna kendisi bile inanamıyordu aslında size aktarmak istediğim şey benim (bu denli hümanist bir insanın) bu zaman zarfında gelişen ifadelerimin evrimi;

-canııım ..
-ne sevimli ..
-hahhahh çok hoş ..
-neyseki !
-hadi yaa ..
-aaa ..
-hadi canım !
-şaka yapıyorsun !
-ciddi olamazsın !
-dalga geçiyorsun !
-ne şans !
-şans işte !!
-şansa bak !!
-çok şanslısın !!!
-daha neler !!!
-yok artık !!!!
-çüş !!!!
-şanslı piç !!!!!!
-bi siktirip gider misin !!!!!!!!!!!

şimdi gördüğümde yolumu değiştirip, uğradığında deli gibi çalışıyor taklidi yapıyorum bu dürüstçe değil biliyorum ama onu benden ve diğer insanlardan şans çalan bir hırsız gibi görmekten kendimi alıkoyamıyorum bu onun suçu değil tanrım senin suçun ama senden değil ondan nefret ediyorum çünkü senden korkuyorum!