hep yalnızdım aslında..
okul bahçesinde en köşede duvarın dibinde oturan kız çocuğu bendim. hep tek kişilik oyunları ezberleyen.
üniversite sınavına yalnız giden tek insandım. cebindeki bozuk paraları yere bırakan.
hastane odalarında, otobüs yolculuklarında, sinema salonlarında, kafelerde..
sokaklarda hep  hızlı adımlarla yürüyen bendim.
aşklarımsa evrenin bana; "hadi kızım yürü, kim tutar seni, deh!" deme şekliydi.