29 Ocak 2011 Cumartesi

dönüşüm

bi fotoğraf düştü kitabın arasından...

saçlarım omuz hizamda, dalgalı ve koyu kestane, liseyi bitirmemiş olmalıyım henüz, tanrım ne kadar güzelim, yüzümde mahçup bir ifade doğum günüm galiba.yanımda o zamanlar çok yakın olduğum iki dostum, masada bi pasta var, bir de oyuncak ayı... gözlerimin içi gülüyor mutlu gibiyim...

şimdi o dostlarımı gördüğümde yolumu değiştiriyorum, hayır hala çok seviyorum onları... ama neden bilmiyorum, korkuyorum... değiştiklerini-değiştiğimi görmeye tahammülüm yok sanırım...

zaman bazı şeylere dokunamasın istiyorum, olduğu gibi kalsın, yine kafeye gittiğimde bulayım onları orda, hiç yaşlanmamış olsunlar, o kafe kapanmamış, yerine yeni şeyler yapılmamış gibi... sanki ben hep ordayım da burası paralel evren gibi... kim bilir belki de öyledir, sadece ben dönüş yolunu bulamıyorumdur yada oradaki beni bulabilecek kadar kendimden sıyrılamıyorumdur.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder