özür

uzun zamandır özür dilemem gereken biri var... karşılaşmamak için elimden geleni yapsamda her sabah orada durmuş yüzüne bakmamı bekliyor... havluyu kapayıp yüzüme geçiştiriyorum...

yürüdüğüm yollarda camekanlardan, açtığım pencerede camdan, simsiyah ekrandan, telefonun yansımasından gözlerini dikiyor gözlerime...

bi' şey söylemeliyim biliyorum, toparlayamıyorum, ne denir ki!

tek şansı vardı yaşamak adına ve ben onu mahvettim... hatalarını düzeltip geri veremedikten sonra ne söyleyebilirdim, ne desem küfür gibi gelmez miydi!

üzgün olduğumu görmüyor muydu, neden yargılar, neden döver gibi bakıyordu ki!

her gece bu sabah dedim, bu sabah yüzleşeceğim. aynen bana baktığı gibi bakıp gözlerine "özür dilerim, benim hatam... beni affedebilecek misin" diyeceğim.

olmadı yapamadım...

şimdi pencerelerden uzak, yolu ortalayarak, aynalara küs...