o gece fırtına hiç dinmedi, bir kedi sabaha kadar miyavladı...
gökyüzü içinde ne varsa bıraktı dünyanın üzerine, ağlayamayışımızdan utanalım diye... utanmayı çoktan unutmuştuk, ağlamayı da...
kocaman tavırlar içinde nasıl da küçülüyorduk... nasıl şuursuz ve kendimize karşı acımasızdık...
"büyütme" dedin, büyütmek için oradaydım halbuki, "peki" dedim. ben büyütmedim ama sen küçülmekte ısrarlıydın...
ah Lenardo hayallerimin efendisiydin, köleliğe razı olmamalıydın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder